Sprawdzenie stanu granicznego zarysowania polega na wykazaniu, że występujące w konstrukcji siły przekrojowe, wyznaczone na podstawie kombinacji obciążeń długotrwałych (współczynnik obciążenia γ= 1,0), nie powodują rozwarcia rys prostopadłych do osi elementu i rys ukośnych większych od szerokości uznanych za graniczne. Graniczne (dopuszczalne) szerokości rys w konstrukcjach żelbetowych podano w tabeli. Może je też określić inwestor — odpowiednio do wymagań użytkowych.
Graniczne szerokości rys w konstrukcjach żelbetowych.
Trzeba zaznaczyć, że konstrukcje w środowisku agresji chemicznej należy chronić przed korozją.
Sprawdzanie stanu granicznego ugięć polega na wykazaniu, że występujące w konstrukcji siły przekrojowe, wyznaczone na podstawie kombinacji obciążeń długotrwałych, nie powodują ugięć większych od uznanych za graniczne ze względu na przeznaczenie budowli, możliwość uszkodzenia elementów przylegających do konstrukcji, estetykę oraz poczucie zagrożenia bezpieczeństwa użytkowników.
Graniczne (dopuszczalne) wartości ugięć należy przyjmować odpowiednio do wymagań użytkowych inwestora. W budownictwie ogólnym, a także w budownictwie przemysłowym i rolniczym, jeżeli warunki użytkowania nie powodują konieczności specjalnego ograniczenia ugięć, sprawdzanie ugięć jest konieczne jedynie w odniesieniu do elementów dachowych i stropowych. Ugięcia tych elementów pod działaniem obciążeń w kombinacji obciążeń długotrwałych nie powinny przekraczać wartości podanych w tabeli.
Graniczne wartości ugięć.
W celu kompensacji całego ugięcia lub jego części można nadawać elementowi wstępne ugięcie odwrotne. Zaleca się, aby odwrotna strzałka ugięcia nie była większa od 1/250 rozpiętości elementu.
Przy obliczaniu ugięć pod obciążeniem długotrwałym należy uwzględnić wpływ pełzania betonu na sztywność elementu zginanego. Wpływ skurczu betonu na ugięcie żelbetowych elementów zginanych można zwykle pomijać, z wyjątkiem elementów zespolonych.
W projektowaniu konstrukcji i elementów żelbetowych metodą SG przeważnie najpierw wymiaruje się ich przekroje ze względu na siany graniczne nośności, a następnie sprawdza się te elementy ze względu na stany graniczne użytkowalności. W obliczeniach niektórych elementów można uniknąć sprawdzania stanów granicznych użytkowalności.
W obliczeniach konstrukcji żelbetowych należy rozważyć okoliczności, w jakich konstrukcja ma spełniać swoje funkcje i wybrać sytuacje obliczeniowe (trwale, przejściowe i wyjątkowe) powodujące maksymalne wytężenie, dla których sprawdza się nieprzekroczenie określonych stanów granicznych.
Oprócz sprawdzenia konstrukcji dotyczącego trwałych sytuacji obliczeniowych, wynikających z przeznaczenia obiektu, zachodzić może również potrzeba sprawdzenia sytuacji przejściowych, które powstają m.in.:
• w konstrukcjach monolitycznych — podczas kolejnych etapów wznoszenia konstrukcji,
• w konstrukcjach prefabrykowanych — podczas rozformowania, transportu i montażu,
• w konstrukcjach zespolonych — przed ułożeniem betonu uzupełniającego. Wyjątkowe sytuacje obliczeniowe dotyczyć mogą:
• elementów konstrukcji poddanych oddziaływaniom wyjątkowym,
• wtórnego ustroju konstrukcyjnego, który utworzył się po zniszczeniu jednego lub kilku elementów konstrukcji na skutek oddziaływania wyjątkowego.