Rozmieszczenie prętów zbrojenia w przekroju
Pręty zbrojenia trzeba rozmieszczać w sposób umożliwiający należyte ułożenie i zagęszczenie mieszanki betonowej (bez segregacji jej składników), a także właściwe warunki przyczepności zbrojenia do betonu. Odległości poziome i pionowe s1, mierzone w świetle między poszczególnymi prętami lub warstwami prętów, powinny być nie mniejsze niż podane na rysunku. Pręty ułożone w warstwach powinny być usytuowane jeden nad drugim, a przestrzeń między nimi powinna mieć szerokość wystarczającą do wprowadzenia wibratora wgłębnego.
Rozmieszczenie prętów w przekroju elementu: s1— odległości poziomie i pionowe, mierzone w świetle miedzy prętami, φ — największa średnica pręta, dg — największy wymiar kruszywa, c — otulina prętów.
W płytach o grubości h zbrojonych jednokierunkowo rozstaw w osiach prętów zbrojenia (w przekrojach krytycznych) powinien być nie większy niż:
• 250 mm i 1,2h, gdy h > 100 mm,
• 120 mm, gdy h < 100 mm,
a w płytach zbrojonych dwukierunkowo — nie większy niż 250 mm.
Maksymalny rozstaw prętów poza przekrojami krytycznymi powinien być nie większy niż 300 mm.
W elementach ściskanych rozstaw osi prętów nic powinien być większy niż 400 mm.
Wiązki prętów rozmieszcza się w przekroju poprzecznym analogicznie jak pręty, przy czym zamiast, średnicy pręta 0 bierze się pod uwagę zastępczą średnicę wiązki φn. Rozstaw wiązek w świetle mierzy się od rzeczywistego konturu wewnętrznego wiązki.