Materiał, który można by uznać za beton (okruchy skalne połączone spoiwem mineralnym), stosowano już w VI w. p.n.e.. Zapiski historyczne oraz zachowane obiekty lub ich relikty świadczą o tym, żc choć rzadko, to jednak beton był stosowany i w późniejszym okresie rozwoju cywilizacji (kopuła Panteonu w Rzymie. Wielki Mur Chiński, wodociągi). Spoiwem było z reguły wapno hydrauliczne z dodatkiem naturalnych materiałów współwiążących, (pucolany) lub sztucznych (sproszkowanej ceramiki). Z czasów rzymskich pochodzą nazwy cement (caementum) i beton (bitumen).
Dynamiczne wykorzystanie betonu nastąpiło jednak dopiero w wieku XIX. od momentu opracowania przez Aspdina w roku 1824 technologii sztucznego spoiwa, które nazwał cementem portlandzkim. Wkrótce, bo już rok później, w 1825. zbudowano w Anglii pierwszą cementownię. W roku 1867 Francuz Monier – wpadł na pomysł zbrojenia betonu. Jednocześnie nastąpił dynamiczny rozwój teorii żelbetnictwa oraz technologii betonu, w czym mają zasługi uczeni wielu krajów. Proces ten trwa w dalszym ciągu.
Warto podkreślić, że pierwsza cementownia w Polsce (jako piąta na świecie) powstała w roku 1857 w Grodźcu k. Będzina. Dziś wznosi się cementownie o istotnie zmienionej konstrukcji. dostosowanej do nowych technologii.