Właściwości fizyczne ziaren cementu
Wyprodukowany cement dowolną metodą jest całkowicie suchy. Kształt ziaren cementu jest w zasadzie krępy, przy czym może znacznie odbiegać od formy kulistej. Powierzchnia ziaren jest chropowata i z załamaniami. Ziarna wykazują często powierzchniowy pęknięcia. Przyjmuje się. że cement zawiera ziarna od 5 μm do 80 μm. Dominującą frakcją są ziarna 20-40 μm. Dopuszcza się od 5 do 15% nadziarna do 200 μm.
Ziarna cementu adsorbują na powierzchni powietrze w postaci pęcherzyków mikroskopowej wielkości, przez co gęstość nasypowa cementu jest bardzo mała i wynosi około 1,1-1,3 kg/dm³ wobec gęstości właściwe) ok. 3,1 kg/dm³. Zawartość próżni w stosie Cementu wynosi zatem około 65%. Pod względem strukturalnym jest to ciało krystalicznoszkliste. niejednorodne, wielofazowe, złożone z bezwodnych minerałów.
Jeden kilogram cementu średniej miałkości (ok. 2700 cm²/g) zawiera około 1 miliarda ziaren. Uziarnienie rozkłada się symetrycznie względem mediany (średnia arytmetyczna wielkości ziarna). Ziarna cementu maję obojętny ładunek elektryczny, choć nie są elektrycznie bierne, co wynika z właściwości głównych minerałów.
Można przyjąć schematycznie rozkład ładunków według rysunku. Właściwości te można wykorzystać w technologii betonu. Powierzchnia ziaren jest stosunkowo słabo zwilżalna wodą, a ziarna w zetknięciu z wodą mają tendencję do koagulacji (zbijania się w grudki), co zmienia się po wprowadzeniu plastyfikatorów. Cement jest higroskopijny i może wsysać wilgoć z powietrza, co prowadzi do tzw. wietrzenia cementu. Materiał ziarna (czyli klinkieru) jest zbitą bezporowatą masą o wytrzymałości na ściskanie do 2000 MPa.