Ochrona konstrukcji z betonu przed korozją

Konstrukcję należy tak zaprojektować, aby miała — w danych warunkach środowiskowych i przy danej konserwacji — wymaganą trwałość w zamierzonym (projektowanym) okresie użytkowania. Wymaganie zapewnienia trwałości konstrukcji jest dotrzymane, jeżeli w całym tym okresie spełnia ona swoje zadania w zakresie warunków użytkowania, nośności i stateczności. Zamierzony okres użytkowania konstrukcji budowlanej nie. musi być równoznaczny z czasem jej istnienia. Na ogół zalecenia w normach są podawane przy założeniu użytkowania konstrukcji budowlanych przez ok. 50 lat. W uzasadnionych sytuacjach ten okres może być ustalony indywidualnie, zgodnie z wymaganiami inwestora. Na przykład — zazwyczaj przyjmuje się, że wymagany okres użytkowania mostów i innych konstrukcji inżynierskich wynosi 100 lat, a konstrukcji monumentalnych 200 lat.
Klasy ekspozycji w zależności od warunków środowisk.

Oznaczenie

klasy

Opis środowiska Przykłady występowania klas ekspozycji
I. Brak ryzyka korozji lub agresji środowiska
X0 beton niezbrojony i niezawierający innych elementów metalowych we wszystkich środowiskach /. wyjątkiem przypadków występowania zamrażania i odmrażania, ścierania lub agresji chemicznej beton zbrojony lub zawierający inne elementy metalowe w środowiskach bardzo suchych  

 

 

beton wewnątrz budynków o bardzo niskiej wilgotności powietrza

2. Korozja wywołana karbonatyzacją
XC1 suche lub stale mokre beton wewnątrz budynków o niskiej wilgotności powietrza, beton stale zanurzony w wodzie
XC2 mokre, sporadycznie suche powierzchnie betonu narażone na długotrwały kontakt z wodą,niektóre fundamenty
XC3 umiarkowanie wilgotne beton wewnątrz budynków o umiarkowanej lub wysokiej wilgotności powietrza, betony na zewnątrz osłonięte przed deszczem
XC4 cyklicznie mokre i suche powierzchnie betonu narażone na kontakt z wodą, ale nie jak w klasie ekspozycji XC2
3. Korozja wywołana chlorkami niepochodzącymi z wody morskiej
XD1 umiarkowanie wilgotne powierzchnie betonu narażone na działanie chlorków z powietrza, płyty parkingów – spód
XD2 mokre, sporadycznie suche baseny,

baseny narażone na działanie wody przemysłowej zawierającej chlorki

XD3 cyklicznie mokre i suche elementy mostów narażone na działanie rozpylonych cieczy zawierających chlorki nawierzchnie dróg, płyty parkingów – wierzch

 

4. Korozja wywołana chlorkami z wody morskiej
XS1
narażenie na działanie soli zawartych w powietrzu, ale nie na bezpośredni kontakt z wodą morską konstrukcje zlokalizowane na wybrzeżu lub w jego pobliżu
XS2 stałe zanurzenie elementy budowli morskich
XS3 strefy pływów, rozbryzgów i aerozoli elementy budowli morskich
5. Agresywne oddziaływanie zamrażania/rozmrażania z luli bez środków odladzających
XF1 umiarkowanie nasycone wodą bez środków odladzających pionowe powierzchnie betonowe narażone na deszcz i zamarzanie
XF2 umiarkowanie nasycone wodą ze środkami odladzającymi pionowe powierzchnie betonowe konstrukcji drogowych narażone na zamarzanie i działanie środków odladzających z powietrza, płyty parkingów – spód
XF3 silnie nasycone wodą bez środków odladzających poziome powierzchnie betonowe narażone na deszcz i zamarzanie
XF4 silnie nasycone woda ze środkami odladzającymi lub wodą morską jezdnie dróg i mostów narażone na działanie środków odladzających, powierzchnie betonowe narażone bezpośrednio na działanie aerozoli zawierających środki odladzające i zamarzanie, strefy rozbryzgu w budowlach morskich narażone na zamarzanie, płyty parkingów – wierzch
6. Agresja chemiczna
XA1 środowisko chemiczne mało agresywne,
grunty naturalne i woda gruntowa
XA2 środowisko chemiczne średnio agresywne,
grunty naturalne i woda gruntowa
XA3 środowisko chemiczne silnie agresywne,
grunty naturalne i woda gruntowa

Projektując konstrukcje z betonu, trzeba brać pod uwagę warunki środowiska, w którym będą pracowały. Rozróżnia się sześć grup (klas) ekspozycji elementów konstrukcyjnych na działanie środowiska. Element może być poddany działaniu więcej niż jednego środowiska określonego w wymienionej tabeli. Wskutek oddziaływania środowiska może następować degradacja konstrukcji z betonu, a więc pogorszenie ich właściwości użytkowych w stosunku do poziomu wyjściowego. Degradacja ta może być spowodowana korozją betonu, korozją zbrojenia lub obydwoma procesami zachodzącymi jednocześnie.

Korozja betonu to nieodwracalna zmiana jego właściwości w wyniku fizycznego, chemicznego, fizykochemicznego lub specjalnego oddziaływania środowiska korozyjnego zewnętrznego bądź wewnętrznych procesów korozyjnych w betonie (między niektórymi składnikami cementu albo cementu i kruszywa).

Korozja zbrojenia to jego niszczenie w wyniku procesów elektrochemicznych spowodowanych działaniem wilgotnego środowiska korozyjnego, w tym również substancji zawartych w betonie.

Degradacja konstrukcji z betonu postępuje w każdych warunkach środowiskowych, ale z różna szybkością (intensywnością), a sposób ochrony tych konstrukcji zależy od stopnia agresywności środowiska. Rozróżnia się trzy stopnie tej agresywności:
•    słaby (oznaczany la),
•    średni (ma),
•    silny (ha).

W środowisku o określonym stopniu agresywności stosuje się następujące sposoby ochrony konstrukcji z betonu:

•    stopień la – ochronę materiałowo-strukturalną,
•    stopień ma ochronę materiałowo-strukturalną i powierzchniowa, ograniczającą oddziaływanie środowiska na konstrukcję,
•    stopień ha — ochronę materiałowo-strukturalną i powierzchniową, całkowicie odcinającą wpływ środowiska na konstrukcję.