Pojęcie spoiwa.
Przez spoiwo w betonie rozumie się ten składnik, który w wyniku przemian fizycznych. chemicznych bądź fizykochemicznych twardnieje, łącząc się w monolityczną całość z rozdrobnionym składnikiem stałym.
Rodzaje spoiw.
W zależności od rodzaju betonu dobiera się spoiwo spośród wymienionych poniżej grup:
a. spoiwa mineralne:
• powietrzne
– wapno palone
– wapno gaszone
– magnezjowe
– gips
– anhydryt
• hydrauliczne
– cement
– wapno hydrauliczne
– żużel wielkopiecowy
– spoiwo cementopopiołowe
– spoiwo popiołowo-wapienno-gipsowe
– spoiwo żużlowo-wapienno-gipsowe
– spoiwo żużlowo-siarczanowe
– spoiwo żużlowo-alkaliczne
b. spoiwa organiczne:
• żywiczne
– polikondensacyjne
– poliaddycyjne
– polimeryzacyjne
• bitumiczne
– asfalt
– bitum
– smoła
Spoiwa powietrzne.
Są to spoiwa, które wiążą tylko w powietrzu. Wykonane z nich betony są wrażliwe na wilgoć bądź całkowicie nieodporne na wodę przy stałym zetknięciu. Wykorzystywane są w zasadzie tylko do produkcji niektórych betonów lekkich, np. komórkowych.
Spoiwa hydrauliczne.
Są to spoiwa, które mogą wiązać w powietrzu i pod wodą. Wykonane z. nich betony są odporne na działanie wody, a nawet woda powoduje stały wzrost ich wytrzymałości. Dotyczy to wody nieagresywnej w stosunku do betonu. Podstawowym spoiwem tej grupy jest cement. Do betonów zwykłych stosuje się jako spoiwo wyłącznie cement.
Spoiwa żywiczne.
Podział ich wynika z różnicy sposobu tężeniu. Najbardziej przydatne są żywice epoksydowe, poliestrowe, akrylowe oraz furanowe i fenolowe. Przy doborze żywicy trzeba zwrócić uwagę na wymagane warunki dojrzewania, które mogą różnić się temperaturą, wilgotnością kruszywa i otoczenia, tworzenia kompozycji spoiwa (żywica plus domieszki),
Spoiwa bitumiczne.
Tężenie ich polega na przemianie fizycznej w wyniku krzepnięcia lub odparowania rozpuszczalnika. Spoiwa te określa się często pojęciem lepiszcza, gdyż kh proces tężenia bardziej przypomina zwykłe sklejanie niż chemiczny proces wiązania.