Beton architektoniczny

beton-architektonicznyBeton architektoniczny

Beton architektoniczny stosuje się do wykonywania powierzchni zewnętrznych wielkich bloków i płyt ściennych a także niektórych wyrobów, przy czym ma on charakter dekoracyjny. Dekoracyjność uzyskuje przez nadanie mu wymaganej faktury zewnętrznej w wyniku doboru odpowiednich składników betonu i obróbki powierzchni. Do typowych składników należą:
•    cementy kolorowe,
•    barwniki,
•    kruszywa kolorowe o odpowiednim kształcie.

Obróbka powierzchni to:
•    pozostawienie naturalnej bądź ryflowanej powierzchni w przypadku cementów kolorowych,
•    spłukiwanie zaczynu z powierzchni betonu zanim cement zwiąże, dzięki czemu odkrywa się strukturę układu ziaren kruszywa, z reguły odpowiednio dobranego.
•    rozpuszczanie i zmywanie związanego zaczynu cementowego, np. kwasem solnym, aż do odkrycia układu ziaren kruszywa,
•    szlifowanie powierzchni (typ lastryko),
•    wylewanie mieszanki betonowej na ułożoną warstwę materiału dekoracyjnego,
•    formowanie betonu w deskowaniu o odpowiednim dekoracyjnym kształcie.
•    groszkowanie.

systematyka-sposobow-fakturowania-prefabrykatow Systematyka sposobów fakturowania prefabrykatów

Na rysunku przedstawiono schematycznie sposoby uzyskiwania fakturowych powierzchni betonu stosownie do projektu architektonicznego.

W przypadku spłukiwania powierzchni dodaje się do zewnętrznych partii betonu domieszki opóźniające wiązanie, co ułatwia pracę, zapewniając jednocześnie odpowiednią wytrzymałość całego obrabianego elementu.

W przypadku szlifowania należy stosować kruszywa, które dają się łatwo szlifować, np. marmury, dolomity, zwarte wapienie.

W przypadku groszkowania stosuje się kruszywo o ciągłym uziarnieniu. gdyż ogólny wygląd elementu pozostaje taki sam jak naturalnego betonu.

W celu uzyskania kolorowych powierzchni można stosować nic tylko kolorowe cementy. ale do zwykłego cementu portlandzkiego dodawać barwniki w postaci naturalnych lub sztucznych pigmentów mineralnych ługo- i światłoodpornych. Pigmenty zawierające np. tlenki żelaza zabarwiają beton na żółto, czerwono lub brązowo; tlenki chromu – na zielono. Ze względów wytrzymałościowych ilość pigmentu nie może przekraczać 5% masy cementu.