Cement szybkotwardniejący
Cement szybkotwardniejący jest w zasadzie odmianą cementu portlandzkiego. Charakteryzuje się szybkim procesem twardnienia przy zachowaniu wymaganego przez normy czasu do rozpoczęcia wiązania tj. minimum 60 minut. Produkowany jest w odmianach różnych klas i różnej wytrzymałości wymaganej już po 24 godzinach.
Cement szybkotwardniejący wykorzystywany jest w przypadkach wymagających szybkiego uzyskania przez beton żądanej wytrzymałości na ściskanie. Cementy te charakteryzują się dużą miałkością, intensywnym wydzielaniem ciepła przy wiązaniu, a przede wszystkim szybkim wzrostem wytrzymałości na ściskanie.
Powierzchnia właściwa cementu szybkotwardniejącego wynosi co najmniej 3500 cm²/g wg Blaine’a, gdy cementów portlandzkich klasy 32,5 ok. 3000 cm²/g.
Cement szybkotwardniejący klasy ≥ 42,5 już po 12 godzinach dojrzewania osiąga minimum 20 MPa. Charakterystyczne jest, że żądaną wytrzymałość końcową wyrobów z tych cementów uzyskuje się po 7 do 14 dniach, czyli w okresie co najmniej o 50% krótszym. W prefabrykacji elementów betonowych, szybsze wiązanie pozwala wyeliminować kosztowną metodę nagrzewania. Cement ten nie powoduje większych skurczów ani innego typu odkształceń zaczynów, zapraw czy betonów niż inne cementy portlandzkie. Ma także właściwości chroniące stal przed korozją.
Bardzo szybki przebieg tężenia można osiągnąć poprzez dodanie K2SO4. który powoduje gwałtowne wydzielanie się znacznych ilości bardzo drobnych zarodków krystalicznych syngenitu, inicjujących i przyspieszających wiązanie cementu.